Cruise Baltische staten 1

Het was zover, 1 juli 2017 was aangebroken en de cruise naar de Baltische staten zou vandaag beginnen. Om een uur of half twaalf stond Arjan, onze oudste zoon voor de deur met zijn vrouw en zoon om ons naar de cruiseterminal in Amsterdam te brengen.
Nog even alles in orde brengen in huis, de koffers in de auto en dan op weg.

Zo’n 20 minuten later stonden we voor de cruiseterminal in Amsterdam. We namen afscheid en begaven ons naar binnen. Koffers afgeven, inchecken en aan boord van de Prinsendam.

De Prinsendam ligt nog aan de kade op ons te wachten

Na de oefening vertrok het schip. Eerst draaide het met de achtersteven weg en konden we gedag zwaaien naar onze oudste dochter en kleinzoon die op de kant stonden om ons uit te zwaaien om daarna op te stomen naar het Noorzeekanaal en dan via de sluizen in IJmuiden de Noordzee op.

Zo ziet Cynthia ons gaan bij het  Centraal Station	Zo het Noordzeekanaal in	Langs het oude opleidingsschip De Pollux

’s Avonds genoten we van een driegangen menu en hebben gezellig gebabbeld met de mensen bij ons aan tafel, allen Amerikanen.

De volgende ochtend gingen we ontbijten en wat informatiebijeenkomsten bijwonen in het theater.
Het waaide behoorlijk en er stond een stevige golfslag. De Prinsendam is een vrij klein schip en dat voelde ik ook meteen; ik moest zeeziektepillen halen bij de receptie. Innemen, even liggen en het was gelukkig over.

De bediening is weer luxe zoals we gewend zijn van de Holland Amerikalijn maar die kan weinig doen aan de deining. We varen nu tussen Zweden en Denemarken en hoewel de golven nog hoger zijn, zo’n anderhalve meter, het schip vaart er in een andere hoek doorheen en ligt gelukkig wat rustiger.

Op deze eerste zondagavond was er nog een leuke voorstelling van een violiste met een band. Morgen zijn we in Kopenhagen. We verheugen ons al op het weerzien met de kleine zeemeermin.

Na een ruige nacht (ik bedoel dat de zee ruig was), meerden we aan in Kopenhagen. We namen de shuttlebus naar het centrum vlakbij het Tivoli.

Tivoli Gardens is het op één na oudste amusementspark ter wereld. Het werd in 1843 geopend en gebouwd door George Karstensen. Hij had een visioen van een pretpark. Niet een pretpark in de huidige zin des woords maar een park waar mensen met plezier konden verblijven. Mensen konden daar o.a. een “hygge” houden, een gezellig samenzijn met meerdere mensen om onder het genot van een hapje en een drankje plezier te hebben. Hij stapte naar koning Christian VIII en vertelde hem dat hij een amusemenstspark wilde bouwen. Hij had een visioen gehad en zei: “Op het moment dat mensen zich vermaken, maken ze zich niet druk om politiek.” Dat idee sprak de koning wel aan en hij gaf toestemming. Nu staat het midden in de stad maar in die tijd stond het aan de rand.

We wandelden richting het paleis. Daar stonden ze natuurlijk op wacht.

Het paleis	Op wacht maar er is niemand thuis

De kleine zeemeermin is een karakter uit een van de sprookjes van Andersen.
Hans Christan Andersen heeft vele beroemde sprookjes geschreven. Zo begon hij echter niet. Hij kon goed zingen en op zijn 14e trok hij naar Kopenhagen om werk te zoeken als acteur. Hij werd aangenomen bij de Royal Danish Academy. Hij had succes en werd bejubeld. Toen hij echter de baard in de keel kreeg, was het zingen voorbij. Hij zag er niet echt uit als een mooie man; lang en slungelig, grote voeten en een fikse haakneus. Hij werd dan ook veel gepest. Een van de docenten van de Academy zei dat hij moest gaan schrijven, hij zou daar talent voor hebben. Daarmee had hij succes en oogste veel bewondering. Vervolgens schreef hij het sprookje van Het lelijke jonge eendje, gebaseerd op zijn eigen levenservaring.

Later schreefhij het sprookje van De kleine zeemeermin. De zoon van Carlsberg, de bierbrouwer, was zo geraakt door het toneelstuk hiervan dat hij een beeldhouwer opdracht gaf om een beeld van de zeemeermin te maken. De ballerina Ellen Brice stond model voor het gezicht van de meermin maar ze was te preuts om model te staan voor het lichaam. Dat heeft de vrouw van de kunstenaar gedaan. In 1919 werd het beeld van 1.25 meter hoog onthuld. In de loop der jaren is het een paar keer weggeweest.

Na de lunch wandelden we door Strøget terug naar het Tivoli waar de shuttlebus zou staan.Strøget is een belangrijke winkelstraat in Kopenhagen. Het was de eerste winkelstraat in Europa die alleen voor voetgangers was. Dit idee heeft veel navolging gevonden, niet alleen in Europa. Natuurlijk stonden daar ook weer de levende standbeelden.

Strøget met een van de vele beelden en fonteinen die Kopenhagen rijk is	Een levend standbeeld in Strøget
Het Raadhuis achter deze prachtige fontein	Bijna terug bij de bus

Na vierenhalf uur wandelen zegen we neer op de stoelen van de shutlebus die ons comfortabel naar het schip terugbracht.

’s Avonds woonden we nog een leuke voorstelling bij. Na een gezellige babbel was het weer bedtijd.

Morgen wacht ons een leuke dag in Svaneke op Bornholm en natuurlijk de verjaardag van Lucia.